آرامگاه چهار پادشاه هخامنشی در نقش رستم جای گرفتهاست. هر چهار آرامگاه، در دخمههای صلیبیشکل و در دل کوه با ارتفاع قابل توجهی از سطح زمین قرار دارند. در آئین زرتشت، که دین رسمی دودمان هخامنشی بود، «خاک» عنصری مقدس شمرده میشد و از این روی مردگان را در خاک دفن نمیکردند. گذاشتن جسد پادشاهان هخامنشی در سینه کوه، از ابتکارات داریوش بزرگ و منطبق با آئین زرتشت بودهاست.
آرامگاه داریوش بزرگ: از بین چهار آرامگاه موجود، فقط این آرامگاه کتیبه دارد و تعلق آن به داریوش بزرگ محرز است. در شاخه بالایی آرامگاه، شاه با لباس پارسی و کمان به دست بر روی سکویی سه پله ایستاده و در حال انجام مراسمی است که میتواند شاهی یا مذهبی باشد. تصویر نماد فروهر در بالای سر و پیشاپیش پادشاه قرار گرفتهاست و شاه دست خود را به علامت احترام رو به این تصویر گرفته. سی تن از نمایندگان قبایل مختلف تخت شاهی و سکوی سه پله روی آن را حمل میکنند.
در قسمت میانی آرامگاه حفرهای وجود دارد که ورودی آن مشابه درها و سرستونهای هخامنشی در سنگ حجاری شده و نمایی از یک ساختمان مشابه ساختمانهای تختجمشید را نشان میدهد.
درون حفرهٔ آرامگاه سه اتاقک در دل کوه کنده شدهاست که در هر یک سه گور صندوق مانند قرار دارد. تمام این اتاقکها و گورها خالیاند و احتمالاً توسط لشکر اسکندر غارت شدهاند.
آرامگاه خشایارشا
این آرامگاه در سمت راست آرامگاه داریوش اول قرار گرفته و بجز فقدان کتیبه و برخی اختلافهای جزئی در نقشهای برجسته، کاملاً مشابه آن آرامگاه است. از میان آرامگاههای چهارگانه مورد بحث، آرامگاه خشایارشا بهتر از همه حفظ شدهاست و جزئیات سنگتراشیهای آن سالم ماندهاند.
معماری داخل حفرهٔ آرامگاه با آرامگاه داریوش اول تفاوتهای اساسی دارد
آرامگاه اردشیر اول
این آرامگاه در سمت چپ آرامگاه داریوش اول واقع شدهاست.
آرامگاه داریوش دوم
این آرامگاه غربیترین (منتهی الیه سمت چپ) آرامگاه هخامنشی نقش رستم است و آن را به داریوش دوم منتسب میدانند.
نظرات شما عزیزان:
نوشته شده در تاريخ دو شنبه 8 اسفند 1390برچسب:
,
توسط امیررضا و پوریا |